Diva à la bAckpack! !

Cairns  Ik leef met wegwerpscheermesjes, douche met m'n slippers aan, maak gebruik van gratis dinners, sjouw m'n eten met me mee, slaap met vreemde in een kamer en droog me af met reishandoeken en gebruik m'n shampoo als douchegel en scheerschuim.  Kortom mijn leven als bAckpacker is begonnen. Maar dan wel met een koffer, chanel parfum en desinfecterende handgel.  Vrijdagavond ben ik aangekomen. Ik vloog stand-by En gelukkig kon ik op de vlucht. Was nog de enige met een dubbelzit ook. Kristin was al in het hostel en Joyce is zaterdag aangekomen. We zitten met z'n vieren op een kamer. Incl. Een Deense.  Zaterdag wezen raften. Dat was echt super gaaf. Ja ja mensen, ik word hier nog eens sportief. Een echte avonturier met make-up. Helaas heb ik m'n collectie schoenen moeten indunnen want ik kon niet alles meenemen. Kortom shopaholic op rantsoen.  Eerlijk, ik snap niet waarom ze Britt en Imke op reis laten gaan en filmen. Persoonlijk vind ik mezelf veel lachwekkender. Ook ik heb mijn domme blonde opmerkingen en mooie reisverhalen. RTL 4, 5 (of welk net dan ook) mochten jullie dit lezen. Bel me dan!  Terug naar het raften. We hadden echt een gierende guide die natuurlijk ook de spot met me dreef. 'Oooh no she's worried about her make-up'. Echt en Aussie die al het werk deed. In het begin vroeg ie om een koppel die voorin wilde zitten om de groep te leiden. Natuurlijk wilde wij dat wel. Althans Kristin riep heel overduidelijk dat wij dat wel wilde zonder te overleggen dus Hoppa, gaan met die banaan. It was le-gen-dary! We hebben er hilarische foto's van die ook op Facebook staan. Persoonlijk vond ik het deel het leukst dat Kristin uit de boot viel. Im so sorry darling. I'm the worst travel-friend ever! En dan komt nog het deel dat Marty (de guide) je weer in de boot hees. Oh my gosh dat was echt.. Stel je voor, hij pleurt je eerst uit de boot omdat je een stukje met de stroming mee mag zwemmen. Daarna trekt ie je aan je lifejacket de  boot in terwijl je boobies al 6 maten kleiner zijn en het lifejacket in je nek hangt. Dan pleur je die boot in als een aangespoelde zwangere walvis. Een betere omschrijving kan ik er niet van maken. Kortom fun, fun, fun!  Cairns voelt als een dorp vol gestopt met toeristen en gekken. No jokes people. Er zitten wausen hier. Abnormaal! Heel veel losgeslagen aboriginals die keiveel drinken, mensen die random op straat staan te dansen etc. Gister wad er iemand die ging op het plein een hele toespraak over god schreeuwen zonder dat er ook maar iemand aandacht aan haar gaf. De politie schenkt geen eens aandacht aan dat soort mensen want die heeft haar handen vol aan losgeslagen abbie's.  Omdat ik bijna geen internet heb schrijf ik af en toe wat en gooi ik het online als ik ergens weer internet heb. Momenteel zit ik te wachten op M'n bus naar Airlie beach. Samen met poppy met wie ik m'n tijd op Magnitic island heb doorgebracht. Haar heb ik ontmoet op de Ferry. Helaas verbleven we niet in hetzelfde hostel maar we hebben wel de tijd samen doorgebracht.  De eerste avond was ik met was ik met een groepje engelse bij het hostel gebleven. Super leuke avond gehad. Het was spelletjesavond en wij hadden 40 dollar bartap gewonnen. Kortom.. Gratis drank. De volgende dag heb ik samen met Stacey en Poppy een auto gehuurd en het eiland rondgereden. We hadden een topless barby car. Zoveel lol hebben we gehad. Op een gegeven moment zijn we naar een bay gereden om te chillen. We waren de enige en hadden dus een soort van privé strandje. We vielen alle in slaap. Daarna even opfrissen en op naar mijn hostel om bingo te spelen. Ja ja deze reiziger speelt bingo. En hoe!! Ik heb veel shotjes gewonnen. Naast de normale bingo-regels kon je shotjes winnen. Als nummer 9 bijvoorbeeld voorbij kwam moest je NEIN NEIN NEIN roepen. Degene die als eerst riep won een shotje. Bij nummer 16 (16 and never been kissed) moest je degene naast je zoenen. Niemand die dat deed behalve Finn. Jullie raden al wie er naast Finn zat. Jup dat was ik. Plat op m'n bek en wel. Gelukkig was Finn niet geheel onaantrekkelijk. Thanks for kissing me mate!  Een hilarische avond met veel lol, drankjes, mooie dansjes en een bingo-romance.  Nu ga ik op een boottrip. Onder andere met Marjolein en Johan (broertje van Rudy). Komen uit de buurt. Kun je dat nou geloven. Zit je aan de andere kant van de wereld. Zit je met mensen uit Heiloo op de boot.  I give you my love! 

Mijn puzzel van 90000 stukjes

Zucht.. diepe, diepe zucht! Zo eentje waarbij je je adem in houdt, zucht en je schouders laat zakken. Je weet wel, zo eentje! Ik ben degene die altijd roept dat zuchten soms zo functioneel kan zijn. Zo nu dus ook. Iemand vroeg mij deze morgen wat ik mis aan Nederland en wat ik zou missen aan Australie. Verboden onderwerp zei ik hem (mezelf dus eigenlijk) nog zo. Kennelijk is dat 24/7 brein van mij aan de slag gegaan. Enige traantjes in het bijzijn van Nele zijn gelaten. Ik kijk er naar uit om jullie allemaal te zien, want ik mis jullie. Aan de andere kant zie ik er tegenop om afscheid te nemen van bepaalde mensen hier. Ondanks dat ik hier nog maar zo kort ben geweest heb ik echte vriendschappen opgebouwd en heb ik een speciale band met mensen gekregen. Ik ben slecht in afscheid nemen, al weet de hemel waarom.
Nu weet ik natuurlijk als geen ander hoe het is om iemand te missen in je leven. Want er mist al bijna 7 jaar een puzzelstukje van de puzzel. Misschien is het daarom wel dat afscheid (tot ziens zeggen) zo lastig voor mij is. Van 3 mensen weet ik zeker dat ik ze nog zal zien. Dat zijn Gereldine (aussie), Kristin (de Engelse) en Nele (hostmom).
Conlusie; Er zijn meerdere puzzels in mijn mooie leventje en uiteindelijk moet je je eigen puzzel leggen.

Even tijd voor leuke dingen. Afgelopen weekend ben ik met Kristin naar Port Stephens geweest. We hebben een super dag gehad en natuurlijk weer gegierd van het lachen. Wij samen hebben lol als dijenkletsers en schuddebuikers.
We zaten in een bus vol met Aziaten. Die letterlijk foto’s van ALLES nemen. Honeys, mark my words! A.L.L.E.S. Dus wat besloten wij.. ook foto’s van alles te nemen. Deze random pictures hebben hilarische kodakmomentjes als resultaat.
We zijn onder andere op een boot geweest om dolfijnen te spotten. De busdriver zei ons dat het 80% kans was dat we dolfijnen zouden zien. Eenmaal op de boot dachten wij dat wij tot de 20% procent hoorde. Gelukkig viel dit alles mee en hebben we dolfijnen kunnen spotten.
Weer in de bus aangekomen zie ik me daar toch een kakkerlak. De hele bus heeft het geweten en Kristin kwam niet meer bij van het lachen. (stond klaar om random pictures van me te maken). Eerder heb ik jullie al proberen duidelijk te maken dat Kristin en ik echt het tegenovergestelde van elkaar zijn. Zij bleef dan ook rustig zitten en ik zat meteen met m’n benen op m’n stoel getrokken en schrok van iedere beweging.
Vele van jullie zullen de foto’s wel al op facebook hebben gezien maar we zijn ook gaan sandboarden. Guys, put this on your bucketlist. Its awesome! Het is eigenlijk zoals sleeen, maar dan op een sort snowboard van sanddunes.

Aangezien ik mezelf toch al twee maanden lang voor lul zet door mijn zelfspot kan dit e rook nog wel bij. En ik weet dat Kristin mijn blog leest.. en ze zekers te weten wil dat ik het volgende erin zet omdat ze dit een schuddebuiker EN dijenkletser vond. Lachen, gieren en brullen dus.
We zaten in de bus en waren aan het parkeren bij de sanddunes. Ondertussen zie ik kamelen en zeg ik; Oh look, camels overthere! That’s awesome. Waarop Kristin gewoon helemaal niks zegt. (Later bleek dat ze aan het nadenken was en dat ze dacht dat er geen kamelen zouden zijn in Aussieland). Ondertussen dacht ik dat ‘Camels’ misschien niet het juiste woord was, dus ik ging een kameel omschrijven. You know, like a horse with two hills on his back. Je kon Kristin opvegen en mij ook. Ik realiseerde me dat dat echt de slechtste Engelse omschrijving ever was voor een kameel.

Verders.. heb ik mijn eastcoasttrip geboekt. Waarschijnlijk gaat Kristin mee, maar omdat we zo verschillend zijn gaat zij andere dingen doen en ontmoeten we elkaar op sommige plekken. Zo ga ik op een partyboat onder de sterren slapen en drankjes drinken en gaat zij op een andere boot chillen en wandelingen maken. Ik wil graag in een kooi gaan duiken met haaien en Kristin wil graag naar het rainforest. Wel willen we samen gaan skydiven. You only live once is ons motto!

Lieve mensen dit was weer een korte update van mijn leventje. Hopelijk gaat het met jullie allemaal goed en genieten jullie evenveel als ik. Mis me maar niet, want voor dat je het weet sta ik weer voor je neus. Verveel ik jullie met mijn onnodige beren, moet je me weer pushen om te gaan hardlopen, ben ik je bob als we gaan stappen, moet je wijntjes met me drinken, kan je me weer knuffelen, Sis, jij kan weer ruzie met me maken, kan je met me roddelen, gtst nabespreken, Mam, jij mag al m’n outfits weer goedkeuren voor ik ga stappen, kan je Carlos samen met mij uitschelden en voor de leuke jongens.. Mogen jullie me eindelijk weer hartstochtelijk zoenen.

I give you my love,
The one and only DJA

Miss you honeys!

Als ik mijn leven zou moeten omschrijven zou ik het omschrijven als de eerste echte lentedag na een verrotte Nederlandse winter. Natuurlijk zou ik mijn leven liever omschrijven als ‘Onbeperkt Ben&Jerrys eten en niet aan komen. Of elke dag zoenen met een heerlijke kerel. Laat ik het dus houden bij de eerste echte lentedag na een verrotte Nederlandse winter. Je moet er soms tenslotte zelf een lentedag van maken. Ook al is het die regenachtige dag en zit je het liefst met Ben&Jerrys op de bank.

People life is what you make it. Ga alsjeblieft niet bij de pakken neer zitten. Natuurlijk heeft iedereen zo z'n mindere dagen. Van de week had ik m'n zusje aan de telefoon die zat even niet zo lekker in d'r vel. ‘Kop op hea sis, iedereen heeft wel eens een baaldagje' ‘Ja dat is ook wel zo' ‘Ik ken niemand die die dagen niet heeft, jij wel?!' ‘Ja, jij' . Ook ik heb ik van die baaldagen uiteraard. Soms kan een mens zich zo alleen voelen op deze wereld waar zoveel mensen zijn.

Vergeet niet dat je er niet alleen voor staat. Nooit niet. Ik ben bijna zeker dat ik voor alle mensen zou klaar staan die dit lezen. Soms is een knuffel al genoeg. De knuffels, de steun, de schouder, mijn vrienden (want gosh ik heb geweldige vrienden, thanks guys) mijn moeder en nog veel meer dingen en mensen in het leven maken mijn leven als een eerste echte lentedag na een verrotte Nederlandse winter. Voor mij is het dus elke dag lente met af en toe een buitje.

Ik moet zeggen dat ik me hier niet zoveel zorgen maak. M'n werk, tja.. dat zie ik wel als ik thuis ben. Van de week ging ik kijken voor vacatures. Tot ik me bedacht.. wil ik werkelijk m'n tijd in Australie doorbrengen met het bekijken van vacatures. Er komt vast wel weer iets op m'n pad als ik terug ben in Nederland. En natuurlijk denk ik er wel over na, want ik wil wel graag werken. Het enige waar ik me echt zorgen over maak is nog steeds m'n uiterlijk en m'n gewicht. In Nederland sta ik elke week op de weegschaal om er zeker van te zijn dat ik niet aan kom. Hier heb ik geen weegschaal. Af en toe voel ik me als een Buddha.
Ik en mijn fat ass booty hebben redelijk vrede gesloten met elkaar, maar het moet niet erger worden. Dus lieve mensen als ik over een maandje terug kom en jullie herkennen me niet meer dan moet ik naar bootcamp. Voor nu hoop ik dat vier keer hardlopen en zo af en toe springtouwen genoeg is om de weegschaal niet te laten ontploffen. Als dat het enige is waar je je druk om maakt Dja, dan heb je best een leuk leventje.

Wat spook ik verders al zo uit. Kristin (de Engelse) en ik hebben echt een prachttijd samen. We doen van alles.. elke week gaan we uiteten, gaan picknicken, biosje pakken, kayakken, etc. Over kajakken gesproken. Dat is een triest verhaal. Kristin en ik zaten samen in een kajak. Glad we didn't fall into the water. Helaas, m'n camera wel. Ik was prepared en had een lege memorycard erin gedaan. R.I.P. Camera die de halve wereld al heeft gezien.

Kristin is een vriendin die ik Nederland waarschijnlijk niet zou hebben. We zijn vrijwel tegenpolen. Ik check in elke ruit of m'n haar nog wel enigzins normaal zit en Kristin geeft er geen reet om. Ik gooi er elk weekend een aantal cocktails in, Kristin drinkt niet. Ik loop te godverdommen, Kristin gaat naar de kerk. Djamila reist met 2 koffers, Kristin leeft een jaar uit een backpack

We hebben zoveel lol samen dat is niet normaal. Kristin haar hoofd kan werkelijk boekdelen spreken. We lachen echt om helemaal niks, maar kunnen ook serieuze gesprekken hebben. Echt zo'n vriendinnetje die je nodig hebt als je aan de andere kant van de wereld zit.

Verders.. geef ik nu toch wel toe dat ik jullie aan het missen ben. Gelukkig kan ik heerlijk bellen met mn vriendjes en vriendinnetjes. Zo weet ik dat jullie me niet vergeten zijn.

Als ik terug ben in Nederland begin ik trouwens met salsalessen. Hoe leuk is dat? . Aangezien ik en mijn fat ass booty nu vrede hebben gesloten kan ik er maar net zo goed optimaal gebruik van maken niet dan?!

Sommige van jullie zullen denken. Heb je haar weer, ze is nog geen eens thuis of ze begint alweer aan iets nieuwsOf mogelijk denk je.. ik zie dat wel zitten, beetje met m'n billen schudden met Dja. Nou geef je dan op en neem een leuke vriend van je mee. Want wij (dja + annonieme vriendin) zijn nog op zoek naar twee lekkere donkere jongens met gevoel voor ritme. Ik wil de boeren niet beledigen, maar over het algemeen zijn Nederlanders niet heel ritmisch. En tja de voorkeur gaat toch uit naar iemand met een tintje. Latin, Suri, Antiliaans, maak allemaal niet uit als je maar kan dansen. Verder mag je dom zijn, stinken en een klompvoet hebben.

Kussen and much love,

Jullie aankomend salsatalent

Zeiken en overdrijven zijn mijn talenten!

Heb je dat ook wel eens.. dat je iemand eigenlijk nog maar heel even kent, maar dat het voelt alsof je elkaar al tijden kent?! Fiona en ik hebben dat. Fiona heb ik ontmoet op Bali. Zij was daar voor werk. We hebben maar een dag samen doorgebracht en het voelde alsof we al tijden bevriend waren. Het plan was om elkaar pas volgend jaar te zien als zij naar Europa zou komen (ze woont namelijk in Aussieland). Nu kwam ze naar Sydney voor een paar dagen.

Eerlijk toegegeven ben ik nu een beetje down. Ben een ramp in afscheid nemen. Gelukkig zien we elkaar waarschijnlijk nog als ik ga reizen. In ieder geval hebben we een paar leuke dagen samen gehad. Deze neemt niemand me meer af. We hebben een auto gehuurd en zijn naar Palm Beach gereden. Helaas regende het pijpenstelen. Dat mocht de pret niet bederven en gelukkig werd het weer al snel beter. Het autobedrijf had ons geupgrade naar een betere auto. OH MY GOSH, I’m in love. Die auto moet ik hebben. Hij zegt see you als je je sleutel uit het contact haalt, als je achteruit rijdt zie in je spiegel een camera zodat je weet of je goed rijdt. Zie je ons al zitten.. radio op 80 en mee bleren met de allerslechtste muziek zoals Desteny’s child.

Verder hebben we cocktails gedronken, nog meer cocktails gedronken, mensen uitgescholden voor van alles en nog wat, uiteten geweest, cocktails gedronken en geshopt. I love girls nights out!

Momenteel lig ik een beetje in de goot. Valt eigenlijk best mee, maar overdrijven is 1 van mijn talenten zoals jullie weten. Ik zit erop!

Wat maakt eigenlijk dat je mensen knap vind of niet?! Laten we beginnen met het begrip ‘knap’.

I knap

bijv.naamw.

Uitspraak:

[kn?p

1) (van iemand) met een mooi uiterlijk

Voorbeeld:

`een knappe man`

Iemand met een mooi uiterlijk dus. Gaan we weer. Wat of wie is mooi? Wanneer vind je iets mooi. Zo kan je uren door gaan. Elk mens zal ongetwijfeld iets knaps hebben en ieder mens is mooi. Eerlijk? Op dit moment geloof ik niet zo in mijn eigen woorden. Truthola stop toch eens me die eeuwige strijd. Ik kan mezelf ervan overtuigen dat ik een goed mens ben. Alleen soms zou ik willen dat ik mezelf ervan kon overtuigen dat ik ook knap ben. Waarom ik zoveel waarde hecht aan uiterlijk? I don’t know.

Op dit moment dat ik dit schrijf voel ik mezelf niet zo knap. Voor degene die mij kennen, ik zit in mn joggingbroek, dike trui, sjawl om, haar op zolder, make-uploos achter de laptop mijn zeikverhaal te typen. Ik weet dat sommige van jullie het voor je zien. (1 vriendinnetje in het speciaal. Zij kan aan de telefoon horen dat ik me aan het opmaken ben. Ze hoort aan mijn stem of ik mijn eyeliner of mascara aan het op doen ben. Hoe goed ken je elkaar dan?! Love you girl)

Soms zou ik zo graag willen dat de wereld anders in elkaar zit. Dat de wereld eerlijk is, dat er vrede is, dat iedereen mag zijn wie die is en dat ‘knap zijn’ niet zo belangrijk is. Dja are you facking kidding me?! Keep your head up and enjoy.

Ik ben ervan overtuigd dat ik vele reacties krijg op dit stukje zeikblog. En ik vind het echt heel lief dat jullie mij ervan proberen te overtuigen dat ik een handsome good looking surfchick ben. Hell yeah, honey that’s the spirit. Dit waardeer ik ook echt! Alleen soms wint het stemmetje in mijn hoofd. Die schreeuwt dan zo hard dat de stilte niet kan overheersen. What we think, we become.

Mijn persoonlijke stom.

Kennen jullie de rubriek STOM in de LINDA?! I love it. Bekende Nederlanders schrijven wat zij stom vinden in het leven. Hier mijn persoonlijke stom omdat ik al lekker in zo’n overdrijk en zeik stemming ben.

De reclamefilmpjes op youtube voor elk filmpje. Mensen die met ‘kanker’ schelden. Je handdoek vergeten als je gaat douchen op de camping. OPSTAAN. Mensen die niks terug zeggen als je ze groet. Exen van je nieuwe vlam. Onrijpe peer. Als die goodlooking boy niet kan zoenen. Rhianna! Dat je op wa kunt zien of iemand online is. Als je clienten je willen koppelen.

Genoeg gezeik vinden jullie ook niet? Mag af en toe best eventjes. Met nadruk op eventjes. Keep your head up you bitch.
Dus nu is het tijd voor leesplezier.

Om te beginnen; Mijn persoonlijke LEUK!
Als m’n broertje zijn hoofdje op m’n schouder legt. Als de kassajuffrouw niet kan rekenen en je meer wisselgeld terug geeft. Buddha to Buddha. Lachen met je maatje tot je buikpijn ervan hebt en de tranen over je wangen rollen. Een knuffel. In een koud bed stappen. Springen op een hotelbed. Ik, na 2 sambuca. Meezingen met de spice girls. Als die goodlooking boy wel kan zoenen. Met m’n moeder meezingen met Andre Hazes.

Well lovely people.. Zoals jullie weten ben ik altijd opzoek naar nieuwe uitdagingen. Dus voor jullie een opdracht. Bedenk een leuke nieuwe uitdaging voor me voor als ik weer in Nederland ben. (Zelf heb ik er natuurlijk zat). Maar wat vinden jullie nou een uitdaging voor op m’n bucketlist? Of beter nog.. welke uitdaging zou je samen met mij aan willen gaan. Jullie weten ondertussen wel dat ik overal voor in ben. Degene met de meest uitdagende, leukste, grappigste, never-again uitdaging gaat door voor de taart, of home-made sushi, diner voor twee, huiskamerconcert (wooow dat zou ik jullie echt niet aan doen) of gewoon voor de koelkast.

Enjoy life darlings. Het leven is je eigen feestje. So put on mascara and your partydress.

One love,

Jullie persoonlijke zeikerd

Surfdudin, ikeakasten and much more

Om te beginnen zal ik jullie een update geven van de ikeakasten.. Kort en krachtig. Ik ben er klaar mee. Vind mezelf zoveel meer waard dan een man die als een ikeakast in elkaar zit. Een zeker iemand heeft echt m’n broek laten afzakken. Sommige mensen mogen van mij gewoon even lekker in de stront zakken en daarin blijven.
Ja, dit zeg ik echt en ja dit deel ik ook echt met jullie. Moet je ook eens proberen! Hoe heerlijk is het om af en toe te kunnen zeggen dat iemand lekker in de stront kan zakken. Bij deze.. Zo dat was even mijn klaagmomentje again over mannen. Nu gaan we weer verder met al het leuks wat ik mee maak. Hoe snel je problemen over zijn, hangt af van hoe lang je erover zult klagen.

Voor de trouwe hardloopmaatjes van mij geef ik ook even een hardloop update. Serieus, de mensen hier zijn zooo sportief. Zou ik best een voorbeeld aan mogen nemen en dus doe ik dat ook. Ik loop zo twee keer per week ongeveer. Persoonlijk vond ik dit niet genoeg omdat ik hier verder voor mijn gevoel niet zo veel uit vreet. Je vreet wel dja, heel veeeeeul chocola zefls. Dus wat heb ik gedaan.. Ik heb vier dagen achter elkaar mijn wekker vroeg gezet zodat ik om zeven uur kon gaan lopen. Jullie gaan me niet geloven, maar het is echt een aanrader. Je hebt lekker makkelijk praten achteraf, ga nu niet andere mensen laten denken dat je er nog plezier in had ook. Oke, eerlijk toegegeven op het moment dat mijn wekker gaat kan ik mezelf wel wat aan doen dat ik altijd van die prachtplannen heb.

Nog zo’n prachtplan is de heuvel van Balmoral beach naar huis. In het begin heb ik me voorgenomen dat ik die heuvel kon op rennen voordat ik hier weg was. Waarom in vredesnaam heb ik van die gekke doelen?! Serious die heuvel is killing me.

Ik heb altijd zo van die bucketlist dingen. O ja joh?! Dam tot dam, nieuwjaarsduik, paragliden, Nijmeegse vierdaagse, SYDNEY en ga zo maar door. Zo nu dus ook die verdomde, verrotte, zure, vervloekte, klote heuvel. En waarom?! Want wie maak ik er blij mee. JEZELF ECHT NIET.. ze kunnen je afvoeren als je die heuvel op rent.

Boeit het jullie wat dat ik een heuvel in Sydney kan oprennen.

Wat hebben jullie eigenlijk zo op jullie try before you die lijst staan? Of ben ik echt zo’n waus die allemaal van die ziekmakende dingen doet.

Stiekem weet ik dat jullie dit eigenlijk helemaal niet interessant vinden en met smart mijn verhaal aan het lezen zijn omdat jullie willen weten hoe vaak ik van het board ben gepleurd. Ooooh honeys believe me. Zo ver als jullie kunnen tellen en nog meer. Ik zal jullie vanaf het begin vertellen, tot in de diepste details. Ik zal mezelf flink voor paal zetten en de zelfspot zal ervanaf druipen, maar ik doe alles om jullie een goed beeld te geven over mijn surfverhaal.

Zondagochtend 7 oktober, 2012. 9.15, Manly beach.

Dja komt aan op Manly en kan alleen maar denken. DIT WORDT WERKELIJK MIJN DOOD. Echt geloof mij, golven van meters hoog en nog hoger. Alle pro’s waren aan het surfen en ik kon alleen maar denken aan haaien, dood, zeewater in mijn mond, zeewater in mijn oren, zeewater in mijn ogen, zeewater in mijn neus, plakkerige wetsuit tegen mijn goddelijk lichaam, stiekem leuke surfers spottten, DOOD!!
Echte stereotype surfers ontvingen me. Je weet wel met tattoo’s, goed gebruind, leuk gespierd. Hi how are you? Looking forward to the surflesson? You will have fun, that’s for sure!! FUN?, are you facking kidding me. I’m scared as hell.
Goed, ik mezelf in een wetsuit heisen.. Ging opzich best goed, totdat mijn achterwerk erin geperst moest worden. Damn die berlinerbollen van mij ook. Goed die billen zitten erin. Waarom is hier geen verdomde spiegel zodat ik nog kan zien of het er enigzins uit ziet. Op naar de boooobiees. Bestaan er ook – cupmaten? Want die heb ik nu. Platgeperste ertjes!! Oke eenmaal in de wetsuit gekropen ben ik er klaar voor. I can do it! (put your ass into it.)
Na de warming up gehad te hebben gaan we met board en al naar een stukje zee wat geen golven geeft van 5 meter. Overigens bedenk ik me nog even snel of ik mijn nagels niet had moeten knippen. Ach wat de hell denk ik ook. Vol goede moed en met een babyroze board luister ik goed naar de aanwijzingen. Oke, op het board liggen, tenen net over de rand, peddelen, omhoog kijken, achter je kijken naar de golf, peddelen, en staan.
Oke schatten van me. Zo makkelijk klinkt het dus.
Puntje bij paaltje heb ik facking twee uur lopen zwoegen, nagels gebroken, water ging overal waar het gaan kan, golven van 5 meter moeten doorstaan, zeewater via mijn neus naar m’n mond moeten laten gaan wat er tenslotte bij m’n oren weer uit kwam, ondertussen mezelf nog afvragen of dat achterwerk van me er nog een beetje apetijtelijk uit ziet en heb ik 2 seconden op het bord gestaan.

Volgende week tweede les en dan komen de foto’s!

Zo zou ik nog uren kunnen typen over wat ik hier allemaal mee maak, maar ik denk dat ik jullie voor nu genoeg verteld heb. Daarbij komt dat mijn ogen bijna dicht vallen en dat de wekker morgen vroeg weer gaat omdat ik die heuvel op mag (MOET, Djamila, je MOET die heuvel oprennen) rennen.

Even een praktisch puntje.. Vannacht is de klok vooruit gegaan en bij jullie gaat de klok volgende week achteruit. Dat betekent dus 10 uur tijdsverschil. Wees maar niet bang, ik zal jullie blijven appen en bellen.

Voor nu zeg ik slaap lekker. Ik ga dromen over haaien, surfdudes, leuke ikeakasten, ikzelf als pro surfdudin en stiekem zal ik ook nog over jullie dromen.

Love you more and more,
Jullie enige echte heldhaftige surfdudin DJA

I'm soooo soooo sorry.. Ik leef nog schattepattatjes

Zucht.. ik heb zo het gevoel dat ik mijn excuses moet aanbieden aan vele van jullie. Sorry dat ik een tijdje niks van me heb laten horen. Mijn leven is dan ook zo leuk hier dat ik jullie vergeten ben en totaal niet mis.

Oke, eerlijk toegeven, mijn leven is hier leuk, maar nog niet zoooo leuk dat ik jullie vergeten ben. Hopelijk aanvaarden jullie mijn excuses en lezen jullie weer met veel plezier mijn verhaaltje.

Jullie kennen ze wel.. De auties die alles zo letterlijk nemen dat je op je woorden moet letten. Als ik een spreektwoord gebruik krijg ik vaak de vraag van Lode.. ‘Waarom..?’. Waarop ik antwoord ‘Waarom zijn de bananen krom’ (Mam je wordt overigens bedankt voor dit zinnetje. Ik snap nu stukken beter waarom je dat altijd zei). Waarop Lode weer zegt ‘Waarom zeg je dat.. Waarom zijn de bananen krom?’.Zo kan ik tijden door gaan, maar ik win het toch niet van zijn ‘Waarom-vragen’.

Laatst waren we naar de speeltuin geweest en onderweg naar huis ze ik tegen hem ‘Lode je bent mijn nummer 1’. Hij keek me aan alsof ik Russisch sprak en zei ‘1? Ik ben 4 hoor!’. Ik heb het overduidelijk echt niet begrepen. Natuurlijk is hij 4 en niet 1. Hoe kan ik hem zou zeggen dat hij voor mij 1 is. Dus wat doe ik, op alle mogelijke manieren proberen duidelijk te maken dat ik hem hoog in mijn achting heb zitten. ‘Lode je bent een kanjer’ ‘Wat is een kanjer?’ ‘Lode je bent een kampioen’ ‘Waarom zeg jij dat, kampioen?’. Waarom stel jij zoveel waarom-vragen, zal je bedoelen!

Soms (een stemmetje in mijn hoofd roept heel hard BIJNA ALTIJD) vinden mensen mij wat boers! Er is mij wel eens gezegt dat ik mijn klompen wel eens uit mag doen. Thanks mates voor deze complimenten.

Ook Nele en Bart lijken mijn comminucatie soms niet geheel te volgen. Zo ook met de volgende uitspraken als ‘Ik ga pitten’ ‘Ik zweet me het rambam’ ‘Ken het laaien’.

Oke, eerlijk toegegeven. Nu ik dit zo typ, komt dit niet overeen met de 9 paar schoenen die in m’n kamer staan.

Maar eerlijk lieve farmers, ik val toch best mee?!

Over boeren gesproken, Joyce en ik waren naar de Blue Mountains en we leken wel Britt en Imke. Wat een ramptoeristen zijn wij zeg. Stop Joyce en mij in het mooiste gebied wat er rond Sydney te vinden is en wij presteren het om te zeuren. Check even de foto’s en bedenk dan dat wij daar lopen met een trui aan, rugzak op, niet echt de charmanste kleding, kaart in de hand of in de tas, en mooie bijpassende sportschoenen. Het enige waar wij het op dat moment over kunnen hebben is als volgt

-Zeg Joyce, zouden mensen hier ook zelfmoord plegen?
-Ik hou niet van wandelen, ik haat wandelen (AL WANDELEND LANGS WATERVALLEN EN EEN PRACHTOMGEVING, en ja met schreeuwende hoofdletters).
-Poeeeh wat is het hier koud.
-5 minuten later.. Ik doe mijn trui uit want het is bloedheet.
-Ik moet er niet aan denken om 800 treden omhoog te lopen.
-Eigenlijk heb ik het wel gezien.. het zijn overal dezelfde bomen.
-Het zweet loopt van m’n voorhoofd.
-Hee wat raar, net had ik nog bereik (IPHONE ADDICTS).
-Zal hier ook een echo zijn? EEEEECHOOO. Nee er is geen echo.
-Dit is echt een plek voor een slechte thriller.
-Wat zullen er allemaal voor dieren leven?

En ga zo maar door. Op een gegeven moment kregen we toch de slappe lach om ons eigen gezeur. Al met al hebben we genoten en denk ik terug aan een gezellige, mooie en lachwekkende dag.

Joyce is hier voor een paar dagen geweest. Super leuke tijd saampies gehad. Hopelijk zie ik haar als ik langs de eastcoast ga reizen. We zijn naar wat standaard plekjes geweest rondom Sydney en vooral veel gechilt en bijgepraat.

Stelletjes emo’s waren we bij elkaar. Nog geen 1 keer in de tijd dat ik hier ben heb ik een traan laten gaan en ik ben met Joyce en ik barst gewoon twee keer in janken uit. En waarom?! Om werkelijk helemaal niks. 1 keer gewoon om een liedje.

Ja lieve mensen ik doe weer boekjes open voor jullie. We hebben saampies lopen janken bij ‘People help the people’ van Birdy. Stelletjes jankerds..

Genoeg emotioneel gedoe hoor. Gelukkig hebben we samen ook heel veel gelachen. En dan vooral om onze eigen stomiteiten.

Nog meer nieuws.. De eerste surfles staat. Aankomende zondag 9.30 lokale tijd sta ik op een plank. Ja kanjers van me, dan STA ik op een plank. Weer vraag ik mezelf af.. waarom?! (Lode kan waarom vragen stellen, maar dit is een terechte waarom-vraag).

Alle rampscenario’s gaan door mijn hoofdje heen (jullie weten onderhand weld dat mijn hoofd 24/7 werkt en dan alsnog overuren maakt). Manly beach hea.. haaien! Jij op een plank? Je kan nog geen eens op een plank staan als die aan wal ligt! Djaaaa doe niet zo gek ga dansjes wagen in de stad ipv rondjes zwemmen en je leven wagen.

Whaaaaa zo nu en dan wordt ik zo gek van die eeuwige strijd die ik om alles voer. Dit is een klein puntje, maar zo gaat het met alles bij mij.

Is er iemand op deze mooie wereldbol die dit ook heeft? Of misschien moet ik mezelf eerder afvragen of er iemand is die het niet heeft. Steeds vaker spreek ik mensen die ook zo in hun hoofd zitten.

Daarom vraag ik voor Sinterklaas een Ihead. Eentje die je uit kan zetten wanneer je dat uit komt. Eentje waar je apps kan downloaden zodat je sommige delen in je hersens optimaal kunt gebruiken. Eentje waar je foto’s mee kan maken zonder dat mensen het door hebben (ZO KAN IK ALLE KNAPPE MANNEN TERUGKIJKEN IN MIJN HOOFD, en natuurlijk alle mooie momenten opslaan die ik in mijn leven heb.)

Toppers van me.. dit was het weer voor vandaag. En ik beloof dat het volgende verhaal niet lang op zich laat wachten. I promise.

Nog steeds krijg ik super veel leuke reacties van jullie. Blijf dit alsjeblieft doen. Vind het leuk om te horen wat jullie uitspoken zonder mij.

From Sydney with a lot of love,
Jullie enige echte DJA

Nice to meet you, Lisa!

Of ik nog kinderen wil? OOOH HELL NO! Stiekem steekt mijn innerlijke ik nu twee middelvingers hoog in de lucht.Vrijdag bestond uit snot, kwijl, kots en poepluiers. Niemand heeft mij ooit verteld dat dit in het takenpaket van een nanny zit. Laat staan wat er allemaal in het takenpaket van een moeder zit. Als ik naar mezelf kijk hoort daar heel veel bij. Tranen zonder te weten waarom je huilt, piercings die half eruit hangen om 6 uur ‘s ochtends, studiestress (zie mijn studiestress maar eens te verdragen, dat is een beste klus), etc. etc. Nog meer respect voor mijn mama. Ook al is het hier soms een beetje chaos, we blijven genieten. ‘Djamila is aaaaaltijd positief’ zegt Bart dan. We blijven in mogelijkheden denken mensen in plaats van beperking. Gelukkig zijn Nele en Bart ook met het positieve gen gezegend.

Dus, of ik nog kinderen wil? HEEEEL GRAAG, en nog steeds 4! Welke man biedt zich vrijwillig aan? Een stemmetje in mijn hoofd roept nu heel hard een naam (of misschien wel meerdere namen) van een jongen waar wel 4 mooie kinderen van komen. Kom op stem. Uiterlijk is niet alles! Zoek toch eens een leuke, lieve en spontane vent voor me.

‘Are you Lisa?’. Graag wil ik alle mannen van de wereld verbieden om slechte openingszinnen te gebruiken. Nee ik ben geen Lisa en misschien moet je als een bezetene op zoek gaan naar die Lisa van je en mij met rust laten. Helaas, deze ‘niet-zo-knappe-en-stotterende-dronkaard’ uit Nieuw-Zeeland vond het leuk om mij tijdens het stappen te vervelen. M’n stemmetje vloekt wat en vraagt zich af hoe ze van deze vent af komt.

Vervolgens denkt de imbeciel ook nog dat ik Duits ben. (dit gaaahaaat fout!).

‘I think you are very smart’. Ik moet toegeven dat ik best wat zelfkennis heb en antwoord dus met ‘Yes, I am’. Deze ‘ik-snap-jou-arrogante-Hollandse-grappen-niet-man’ neemt eindelijk wat afstand. (Ik doe stiekem een dansje in mezelf!) Naja, dansje.. Ik dans zo ongeveer de Macarena 10 keer in gedachte.

Wat is dat toch met mannen en slechte openingszinnen. ‘Ik hoop dat je je EHBO-diploma hebt, want je bent adembenemend’. Ik hoop dat jij snel kunt rennen want je moet als een gek bij me vandaan. Voor elke man die mijn blog leest heb ik het volgende advies. STOP ALSJEBLIEFT MET HET VERKRACHTEN VAN DE NEDERLANDSE TAAL. Biedt een drankje aan, geef een complimentje (En dan niet dat je haar mooie bergen wel zou willen beklimmen ofzo, jullie oversekste dieren).

Eigenlijk zijn mannen niet meer dan dat. Girls, hoe zou het hoofd van een man werken? Of werkt dat hoofd misschien niet en ‘denken’ ze halverwege hun lichaam. Hier spreekt duidelijk het duiveltje op mijn schouder. Gelukkig is daar aan de andere kant het engeltje die mij verteld dat er ook echt wel mannen zijn met gevoelens, die weten hoe ze een vrouw lief hebben.

Van de week was ik met Kristin ergens wat eten. Hier kon je je eigen vlees bereiden. Dit moet een komisch gezicht geweest zijn. Het zat daar werkelijk vol met Australiers. Ramptoeristen dat we waren. Wij ons vlees bereiden. Niet zonder eerst naar de mannen te kijken hoe die dit aanpakte. Wat is dat met mannen, vuur en vlees?! Hoezo moeten zij altijd de bbq bedienen. Daar is het stemmetje weer. ‘Omdat jij dat niet kan doos, of het vlees ziet zwart of TE rood’. Af en toe haat ik de innerlijke strijd in mijn hoofd. Want ze heeft gelijk. Ik kan mezelf geen bbqheld noemen. Al met al was het ons klunsen best goed gelukt en hebben we gezellig tussen de locals gegeten.

Kanjers, dit was een korte update, maar ik hou het weer voor gezien! Hoop dat jullie ook dit verhaaltje weer met plezier lezen.

Super veel liefs,

Smart and Germangirl ‘Lisa’

Nan is making some confessions

Oke, ik beken. Wil dit gewoon graag met jullie delen en vele zullen zeggen. ‘I told you so'.

Ik wil niet naar huis. Niet te zeggen dat ik nooit meer naar huis wil, maar voorlopig niet. Momenteel hoor ik vele vrienden, collega's, theatersporters, onbekende, familieleden, nlp'ers etc. zeggen ‘Dja, ik zei het je, je komt niet terug'.

Natuurlijk sta ik gewoon 22 november weer op Schiphol en blijf ik niet. Daarmee niet gezegd dat ik niet terug ga naar Sydney.

Misschien verlies ik hier geliefde mensen mee, maar ik kan ook (NOG!!) niet zeggen dat ik Nederland mis. Ik denk aan jullie elke dag, ofcourse! Vraag me elke dag wel af hoe het met jullie gaat en wat jullie aan het doen zijn, of jullie me niet vergeten zijn, of jullie wel op mijn ongecensureerde blogverhalen zitten te wachten, bij sommige vraag ik me zelfs af of die me nog wel willen zien als ik terug ben (Hopelijk voelt de juiste hier zich mee aangesproken ;))

Genoeg over mijn droom om hier te blijven..

Opnaar m'n Nan verhalen.. Vond je het vroeger ook altijd vreselijk als je iets op je toet had zitten en je moeder haar vinger even in d'r mond deed en dan je mond afveegde. Dacht je dan ook.. Als ik later moeder ben ga ik dat nooooooit doen?!
Nou deze Nan doet het nu al. Ik betrapte me laatst erop. Lode had nog wat melk op z'n gezicht en we waren een rondje wandelen. And guess what.

Op naar nog meer bekentenissen.. DJA MAAKT VRIENDEN. Heb een Fins meisje ontmoet. Wat trouwens super grappig is. Essie (zo heet de Finse) was bevriend met Iris (de vorige au pair in het gezin waar ik nu zit). De wereld is zo groot nog niet mensen.
Dan hebben we Mathilde (Frans meisje). Super leuk mens! En dan is daar Janine (een Duitse). Ze woont vlak bij mij in de buurt en of zij ook zo leuk is kan ik nog niet zeggen want die zie ik morgen voor het eerst. And ofcourse Kristin (de Engelse) waar ik al eerder over verteld heb. Voor degene die mij nog kennen uit mijn jeugdtheater jaren en mij hebben zien spelen in ‘Wanted'. Speelde een moeder van het platte land (was meer te vergelijken met Ma Flodder'). Ik had toen een zoon Junior. Daar ga ik vanavond een drankje mee doen en wat mee eten. Super gezellig. Althans.. dat denk ik. Zal jullie laten weten hoe het was.

Overigens wil ik trouwens nog meer met jullie delen. Soms vraag ik me eigenlijk af wat ik niet met jullie deel. Eigenlijk zet ik zo heel mijn leven op dit blog. Lijkt wel of ik geen schaamte ken. Pleur zo al m'n gedachte's hier en iedereen die het maar kan lezen. Al m'n diepste geheimen over wat ik wel niet van m'n eigen bil vind, hoe hard mijn hoofd altijd aan het werk is, hoe klunsig ik al niet ben, m'n liefdesverhalen. ALLES! En dan te bedenken dat mijn lieve oma dit blog ook leest. Lieve oma, je kent me. Ik zal me altijd gedragen.

Wat ik dus wilde zeggen is dat ik een kanjer van een vriendin in Nederland heb zitten. (ik heb er meerdere hoor!) Die mij een doosje heeft gegeven. Een doosje vol geluk. Hier zitten papiertjes in met spreuken daarop. Elke dag pak ik zo een spreuk. Elke dag besef ik me weer hoe gelukkig ik ben. Elke dag ben ik een dankbaar mens. Elke dag gun ik mezelf even de rust om te genieten. Zo ook vandaag. Vandaag zei mijn geluk me het volgende. ‘Geef jezelf over aan je doel, met moed en durf, met hart en ziel'. Meer ga ik hier niet over zeggen honneponnen. Vul zelf maar in..

Lieverds, soms is het leven nog zo makkelijk niet. Soms zijn er tegenslagen. Gebeurtenissen of mensen die je liever anders had gezien. Maar zeg nou zelf. Zonder al deze dingen is het leven toch ook niet zo leuk. Zonder al die hindernissen en uitdagingen ben je toch ook niet geworden wie je nu bent. Alles is met een reden. Dus probeer alsjeblieft van alles te genieten en probeer altijd het goede in een mens te zien. En vooral in jezelf. Iedereen mens zit vol met goede intenties, talenten en liefde. Zo ook jij! Twijfel je soms aan jezelf. OFCOURSE you do. Zeg nou zelf, dat doet iedereen, toch? Dat maakt niet weg dat je een prachtmens bent. Iedereen mag zich nu aangesproken voelen want 1 voor 1 zijn jullie uniek. Achter ieder mens zit een verhaal, vaak een mooi en een tragisch verhaal.

Ook ik heb mijn gebruiksaanwijzing en mijn verhalen. Ik ben er blij mee want het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Eerlijk, ik zou mijn leven niet anders willen zien. Ik hou niet minder van mensen als dat ik anders zou doen.
Daarmee hoop ik dat jullie mij accepteren en respecteren zoals ik ben. Lieve mensen, ik ben wie ik ben. Soms wat bot voor sommige van jullie. En geloof mij maar dat dit mens zich daarna dan erg schuldig voelt en wou dat ze het niet gedaan had.

Ik hou van jullie, respecteer jullie en waardeer jullie voor het feit dat jullie zijn wie jullie zijn en dat je mijn familie bent, een vriend, een vriendin, mijn moeder, mijn zusje, mijn vader, mijn collega, mijn sportmaatje, mijn geliefde, mijn verlangen. Of wie of wat je dan ook mag zijn.

Zijn er trouwens nog andere dingen die jullie van me willen weten of horen?! Let me know, dan pas ik m'n blog een beetje aan.

Graag deel ik mijn geluk met jullie en hoop ik dat jullie dat ook met mij doen.
Jullie maken mij hart niet zwart of wit, maar gekleurd.

Ik heb jullie lief met al mijn kleurtjes