Hallo lieve allemaal, Ik zal jullie even kort berichten over hoe het tot nu toe gaat. Kimberley en sis waren mee naar Schiphol. Was uiteraard even janken. Het ging allemaal vrij vlot en zat zo in t vliegtuig. Ik had nog een kaartje van Kimberley gehad die ik in het vliegtuig mocht lezen, wederom janken! Mezelf afvragende waarom ik godsnaam dit ondernam. Waarom ik zo ver weg moest gaan terwijl ik zo'n leuk leven heb en zoveel lieve mensen om me heen. Hoezo bleef ik beren op de weg zien en kon ik er niet van genieten dat ik deze stap ging zetten. Sometimes the questions are difficult and the answers are easy. Ik zal jullie een kijkje verder in mijn hoofd geven. Je moet immers weten dat mijn hoofd nooit stil staat. Altijd bezig met andere mensen, wat vinden ze er van dat ik zo ver ga, loop ik zo geen baan mis, ga ik daar wel gelukkig zijn, wat wil ik daar bereiken, heb ik nog wel vrienden als ik terugkom, zullen ze mij een goede Nanny vinden. Dja, in godsnaam. Tel even tot tien en wees realistisch. (deze tweestrijd is voortdurend bezig in m'n koppie). Na mezelf aangesproken te hebben bedacht ik me dat dit mijn leven is. Dit soort stappen horen bij mij. Ik ben gelukkig en ben nog net even gelukkiger door deze stappen te nemen. En duuuh natuurlijk ben ik een goede Nanny. En dat blijkt. Ik heb net twee dagen gewerkt. Nele zei dat dit een extreem drukke week is omdat ze vele afspraken hebben. En nele moet plots geopereerd worden. Zo druk heb ik het nou ook weer niet. Genoeg vrije tijd om leuke dingen te doen. Daarnaast zijn de kids super leuk. Lode is de oudste. Een jongetje van 4,5 die net gediagnostiseerd is met autisme. Een leukerd! Neemt alles super letterlijk en is heel lief (nog wel). Anthon is met 14 maanden de jongste. Naast lief ook erg ondeugend. Huilt de laatste week veel en z'n gezondheid lijkt niet helemaal goed. Hij heeft enorme uitslag, eet bijna niet en is afgevallen. Er zijn onderzoeken bezig om Te kijken wat er loos is. Ik woon trouwens in Mosman, een van de rijkste buurten van Sydney. Heb een vrij grote kamer met uitzicht op Oprah house. Daarnaast een eigen badkamer. Heel relaxt!! Moet alleen niet te lang douchen want water is hier erg schaars. Voor degene die mij kennen, een nieuwe uitdaging dus. Dichtbij hier is een super relaxt strandje. Zoals de Belgen dat zeggen. Das maar een klein eindje stappen. Af en toe hebben we trouwens wat communicatieproblemen. Zo hoorde lode vanmiddag mensen praten waarop ik zeg; de buren zijn lekker aan het kletsen. Lode kijkt me wat verschrikt aan... Na uitleg van Nele snapte ik de schrik. Kletsen is in het Vlaams, slaan. Mensen ik vermaak me hier prima! Wilde eigenlijk alleen even typen dat alles goed met me gaat! Zal jullie volgende week wat van m'n avonturen hier vertellen. Tegen die tijd heb ik wat meer gezien en gedaan en ben ik een leuke surfdude tegen gekomen die mij Sydney zal Showen. Overigens komt Fiona volgende week hier heen. Fiona is een vriendinnetje die in Australië woontz we hebben elkaar leren kennen op Bali en eigenlijk zouden we elkaar volgend jaar pas zien, maar aangezien dit op mijn pad kwam zien we elkaar eerder. Kan niet wachten om haar te zien. Voor nu hou ik het voor gezien. Hou mij ook op de hoogte van jullie leven daar alsjeblieft. Het is niet uit het oog uit het hart. Ik ontvang zeer graag berichtjes over wat jullie mee maken. Of over hoe het weer daar is. Dikke kus, Aussie Dja! P.s. Naast dat ik het zo leuk heb en het misschien wat leuker laat lijken is daar ook nog, poepluiers, 10 graden onder nul snachts en geen centrale verwarming, spinnen en heel veel gekwijl van kleine Anthon. Niet dat jullie denken dat deze Nanny niet werkt ;)